"ATATÜRK 10 KASIMDA MI ÖLDÜ?"

 
(Engin Ardıç-Sabah-24.8.11)
 
 
Siz Muammer Kaddafi'yle uğraşadurun, benim önümde çok daha ilginç bir konu var. "Profesyonel" açıdan daha uygun düşerdi ama kasım ayını bekleyemeyeceğim, kimse kusura bakmasın.
Latife Hanım'ın kızkardeşinin torunu Mehmet Sadık Öke, Atatürk'ün 9 Kasım'da öldüğünü söylemiş. ("Atatürk ölmedi, içimizde yaşıyor" diyecekler bu yazıyı hiç zahmet edip okumasınlar.) Sayın Öke 44 yaşında. Bu iddia, birinci elden tanıklık değil, aile içinde konuşulanlardan ve herhalde Latife Hanım'ın kızkardeşi, anneannesi Vecihe Hanım'dan duyduğu bir şey...
Dört ay önce yayınlanan çarpıcı bir kitabı fırsat bulup da ancak okuyabildim: 
"Teyzem Latife"... Yazar Fatih Bayhan'ın Mehmet Sadık Öke'yle yaptığı bir "nehir-söyleşi"... Bu tür kitaplar, çok rahat ve hızlı okundukları için son yıllarda çok moda.
Öke, Atatürk'ün Latife Hanım'la evliliği ve boşanması konusuna birçok müthiş ayrıntı getirmiş.
Örneğin Fikriye Hanım'ın intihar etmediğini, Rusuhi Bey tarafından vurulduğunu buradan öğrenebilirsiniz. (Fikriye Hanım, terkedilmenin acısıyla, hem Atatürk'ü hem eşini vurmaya gelmiş Çankaya'ya, önlemişler.) Daha başka Çankaya dedikodularına hiç girmeyelim: "Bir süre köşkte kalan" dansöz Refet Süreyya Hanım (Fahrettin Altay'ın hatıralarında varmış)... Kadın kılığına girerek dans eden garson Saip...
Bir de Fransız şarkıcı Yvonne Vincent olacaktı yahu, Refii Cevat'ın (Ulunay) yazdığı...
Geçelim bunları. Sayın Öke, Atatürk'ün sanıldığı ve hep bilindiği gibi 10 Kasım'da değil, 9 Kasım'da öldüğünü, "son bir hafta boyunca süren pazarlıkların son gün yoğunlaşarak anlaşmaya varılması üzerine 10 Kasım'da vefatın ilan edildiğini" söylüyor.
Cumhuriyetin "taht kavgası" olsa gerek.
Doğru mudur bu? "Tabii bilirsiniz" diye başlamış sözüne, söyleşinin o bölümünde.
Hayır, bilmeyiz.
Biz de bilmedikten sonra, halk ne halt etsin?
Gerçi, "Atatürk'ün açıklandığı ve hep anıldığı şekilde saat 9'u 5 geçe değil, sabah 7 sularında öldüğünü, okulların ve resmi dairelerin mesai saati başlangıcına denk getirilmesi ve böylece törenlere katılımın kolaylaştırılması amacıyla kamuoyuna 9'u 5 geçe olarak bildirildiğini" duymuştuk ama...
Bunu ortaya atan da Çetin Altan olmuştu hatırladığımız kadarıyla, pek üstünde durulmamıştı...
Fakat 9 Kasım... Hayır, bilmiyorduk.
Diyeceksiniz ki, Atatürk 9 Kasım'da ölse ne farkeder, 6 Kasım'da ölse ne değişir?
Saat sekiz çeyrekte ölse ne olacak, on buçukta ölse ne yazacak?
Mesele bu değildir.
Ne tür rezillikler dönmüş o Dolmabahçe Sarayı'nda?
Nasıl gözümüzün içine baka baka yalan söylerler ve yetmiş yıl kimse ağzını açmaz? Nasıl kandırılır kuşaklar boyunca bu ülkenin vatandaşları?
Bu memleketin, bu rejimin her şeyi mi yalan dolan ve sansür üzerine kuruludur?
Hani "Kürt" diye de kimse yoktu ya, onun gibi... Hani ele geçirilen roketatarlar da su borusuydu ya, onun gibi...
Eski genelkurmay başkanı suçlamıştı ya, "alternatif tarih yaratmaya çalışıyorlar" diye, kimlerdir bunlar?

"DEPREM KATİLLERİ"

(Şevket Eygi-22.8.11)

Çürük binalar inşa eden, bu binalar depremde yıkılan yahut deprem falan olmadan durup durduğu yerde yıkılan müteahhitler katildir.

Böyle binalara oturma ruhsatı verenler katildir.

Deprem bölgesinde, kanunların ve nizamların izin vermemesine rağmen bin türlü alavere dalavere ile fazla kat çıkılmasına izin verenler katildir.

Depremde yıkılacak çürük binalara af çıkartanlar katildir.

Deprem beklenen bir bölgede, ilk depremde yıkılacak ve içindekilere mezar olacak binalarda oturulmasına izin veren, göz yumanlar katildir.

İlk şiddetli veya orta şiddetli depremde yıkılacak binalarda çoluk çocuğuyla umursamazca oturanlar intihara niyet etmişlerdir.

Fay hattının tam üzerine bina yapımına izin verenler canidir.

İstanbul'da on binlerce binanın zemin katlarındaki kolonlar kaldırılmış, geniş mekanlar açılmış; dükkanlar, lokantalar, pastaneler, iş yerleri yapılmıştır. Bunlar ilk şiddetli zelzelede çökebilir, çökecektir. Bunları yapanlar, bunlara izin verenler, bunlara göz yumanlar bir tür katildir, canidir.

12'nci yıldönümünü idrak ettiğimiz büyük 17 Ağustos zelzelesinde on binlerce bina yıkıldı, kimisi yassıkadayıf gibi çöktü, kimisi yana yattı, elli bin vatandaş öldü, büyük facialar oldu. (Gerçek ölü sayısı 50 bindir...) Bunca facianın, ölünün, yıkılan binanın suçlusu olarak Veli Göçer adında bir müteahhit tutuklandı, hapse mahkum edildi. Böylece adalet yerini buldu. Adalet adalet adalet!... Ah adalet!..

İstanbul büyük depremini bekliyor.

Marmara bölgesi büyük depremini bekliyor.

Deniz kumuyla yapılmış çürük binalar yıkılmayı bekliyor.

Kaçak katlı binalar yıkılmayı bekliyor.

Alt katlarındaki kolonlar kaldırılmış binalar yıkılmayı bekliyor.

Deprem kuşağında depreme dayanıklı olarak yapılmamış bilcümle binalar yıkılmayı bekliyor.

Bütün deprem uzmanları koro halinde büyük olacaaaak diye bağırıp duruyor.

Bilinçaltımızda küllenmiş deprem korkusu var ama aldırmıyoruz.

Japonya'da sık sık deprem oluyor, orada bütün tedbirler alınmıştır. Bardaklar bile depremde kırılmayacak şekilde muhafaza edilmektedir.

Son tsunami felaketinde Japon halkının sabrı, metaneti, disiplini, ahlakı, feragati, azmi, fazileti bütün dünyayı hayran bıraktı.

Biz Japonlar gibi miyiz?

İstanbul halkı için bir "Deprem Andı" metni yazılmalıdır. Herkes her sabah bu metni okumalıdır. Milyonlarca nüshası görülecek yerlere asılmalıdır.

"Ben bir İstanbulluyum... Yaklaşan büyük depremi bekliyorum... Tedbirsizim... Hazırlıksızım... Vurdum duymazım... vs vs..."

*(İkinci yazı)
Haram Kazanç ve Zenginlik Felâket Getirir

İman edenlerle iman etmeyenler arasındaki temel farklardan biri helal ve haram kazanç kavramıdır.

Mü'mine göre Allah ticareti helal, ribayı haram kılmıştır.

Helal ticaretten elde edilen gelir ve servet (zekat ve sadaka verilmek ve azgınlık yapılmamak şartıyla) hayırlıdır, bereketlidir, uğurludur.

Bir adam ribayla Karun kadar zengin olsa o servet onun için belâdır, âfettir, felakettir, ateştir, uğursuzluk kaynağıdır.

Allah ribadan başka şeyleri de yasaklamıştır.

İçki... Kumar... Yasal veya gizli, vesikalı veya vesikasız, KDV'li veya KDV'siz karı satmak, halka zararlı gıda maddeleri yedirmek, dana eti diye domuz eti, hileli ve mağşuş mallar...

Adam turistik otel yaptı, içinde içki satılıyor. Geliri haramdır.

Vitrine nefis döner bulunur diye yazdı ama döner nefis değil, berbat, onun kazancı da haramdır.

Malının kusurunu söylemeden sattı, ticareti haramdır.

Türkiye'de turizm patlaması var, her yıl ülkemize birkaç on milyon turist geliyor ve bundan büyük gelir elde ediliyor. Bu turistlerin bir kısmı temiz insanlar. Bir kısmı ise İslamî ölçülere göre ahlaksız. Bu turistler içiyor, zina yapıyor, bin türlü çıplaklık ve ahlaksızlık sergiliyor. Onların yaptıkları sadece İslam'a değil, kendi dinlerine göre de günahtır, ayıptır ama aldırmıyorlar.

Bu tür turistlerden ve turizmden kazanılan para haramdır ve ne kazananlara, ne ülkeye, ne devlete bu kazançtan bir hayır gelir.

İçki konusunda sadece içen değil, sâkilik yapan da günahkardır.

Faize aracı olan, faizin kâtipliğini yapan da günahkardır.

TC vesikalı, KDV'li, yasal ve açık fuhşa rıza gösteren herkes günahkardır.

Ülkemize dış ülkelerden bir ordu kadar fahişe geliyor, bunlar yoğun fuhuş yapıyor, bol para kazanıyor, bazısı fuhuş çetelerinin eline düşüyor, bir genel rezalet ki, sormayın.

Devlet bunları bilmiyor mu sanıyorsunuz?

Müslüman bir toplumda ahlaksızlık sereserpe açık hale gelirse.

Yaygın, genel ve yoğun olursa.

Tabiî görülürse.

Yüzde iki üç sınırını aşar yüzde elli olursa.

Memlekete bir meyhane-i kübraya dönerse.

Turizm sektöründe döviz gelecek diye her halt yenirse.

Müstehcen neşriyat azdıkça azarsa.

Milyonların seyrettiği dizi filmlerin zina sahnelerinde oyuncular kameralar önünde gerçekten çiftleşirse.

On milyonlarca vatandaş, çoluk çocuk hepsi bunları izlerse.

Bazı kısa etekli donsuz turist karıları Sultanahmet camiinin merdivenlerinde sere serpe oturur, bilmem nerelerini fütursuzca teşhir ederse.

Böyle bir ortamdaki gelir bolluğu ve servet uğur değil uğursuzluk getirir.

Saadet değil, felaket getirir.

İlgilileri, sorumluları, halkı uyarıyorum.

"MODA BAŞA BELA"

 
(FARUK ÇAKIR-20.8.11)
 

Moda adı altında ekseriyetle ‘kötü’lüklerin yayıldığı malûm. Üstelik modayı sadece kıyafet düzenlemeleriyle de sınırlı görmemek lâzım. ‘Moda’ adı altında her türlü fenalık, sosyal hayatı da etkiliyor. Yeme-içmeden, insanlar arasındaki münasebetlere kadar her konuda ‘moda’ca davranışlarla karşılaşıyoruz. ‘Hızlı yemek’ de bir ‘moda’ olarak yayılmadı mı? 
Bu gerçek, uzun yıllardan beri ifade edilir, ama öte yandan bu ifadeler pek çok kişi tarafından da ‘şehir efsanesi’ muamelesi görür. “Her şeyin altında ‘moda’ aramak da moda oldu” diye itiraz edilir.

İngiltere’de yayınlanan Sunday Times gazetesinin eski moda editörü Charty Durrant, ‘moda’ hakkında öyle tesbitlerde bulunmuş ki, benzer tesbitleri bir ‘müftü’ hem de Türkiye’de dile getirmiş olsa bütün ‘modaseverler’ itiraz ederdi! Bakalım İngiliz gazeteciye itiraz edenler çıkacak mı?
Sunday Times’ın eski moda editörü Charty Durrant’a göre, kötü çalışma şartlarından aşırı tüketime pek çok problemin sebebi moda endüstrisi. Çözüm ise sadeliği ve iç dünyada zenginliği vurgulayan hayat tarzına geri dönmekte.
Çocuk işçiler, kötü çalışma şartları, küresel açgözlülük kültürü, aşırı tüketim, çarpık imajlar, yeme bozuklukları, çevre kirliliği, su kıtlıkları, ruhsal ve fiziksel zarar, hatta pornografi, boşanma ve gençlerin ihtiharları... Ünlü moda dergisi Vogue’un İngiliz edisyonunun ve prestijli Sunday Times gazetesinin eski moda editörü Charty Durrant’a göre, tüm bunların sorumlusu moda endüstrisi. (Milliyet, 15 Ağustos 2011)
İlk bakışta “Moda’nın ‘çevre’ye ne zararı olur ki?” sorusu akla gelebilir. Bunu da şöyle izah ediyor eski moda editörü Durrant: “Modanın çevreye zehirli etkisi tekstil endüstrisinin yoğunlaştığı Hindistan, Çin, Brezilya ve Afrika’da açıkça görülüyor. Çevreyi kirleten böcek ilaçlarının ana sorumlularından biri moda, çünkü bunlar ucuz pamuk üretmek için kullanılıyor. Su kıtlığında da modanın parmağı var. Yalnızca bir kot pantolon üretmek için gerekli olan pamuğun yetiştirilmesinde 800 litre su harcanıyor. Düşük maliyet-yüksek fiyata odaklanan moda, Çin gibi ülkelerdeki kötü çalışma koşullarını ve çocuk işçilerin çalıştırılmasını tetikliyor.”
Durrant’a göre modern moda, demode ve rezil olma korkusuyla cinsel çekim üzerinde şekillendiriliyor. Artık rahatlık ve kendine özgü bir stil oluşturmak geri planda kaldı. Sürekli değişen trend çılgınlığı derinleştikçe, moda kendini ifade etme biçimi olmaktan çıktı, kendini ve diğerlerini yargılama haline geldi. Durant boşanma, pornografi ve gençlerin intihar etmesinden de modayı sorumlu kılıyor. (agg.)
Peki çözüm nedir? Durrant, bu ‘kitlesel tüketim çılgınlığı’ ve ‘açgözlülük kültürüne’ karşı ‘yavaş moda’nın gelmesi gerektiğini söylüyor. Modada aşırılık ve şovenizm yerine sadelik gelmeli. Hiçbir zaman demode olmayan kaliteli ve klasik moda ürünleri benimsenmeli. Böylece dış görünüşte sadelik ve iç dünyada zenginliği vurgulayan yaşam tarzına geri dönülebilir.
Gençleri ‘moda’ hastalığından uzak tutmak isteyenlerin haklılığı bir defa daha ortaya çıkmış olmuyor mu? Durrant’ın da ifade ettiği gibi müstehcenliğin kaynağı da moda. Medyanın ‘moda’ diye gençlere sunduğu hayat tarzı, gerçekte onları uçuruma sürüklemek değil mi? İçki moda, açık-saçık giyinmek moda, sigara moda, kumar moda, kavga moda, anarşi çıkarmak moda, yakmak moda, yıkmak moda... ‘Moda’ dergilerine bakıldığında ‘moda’nın müstehcenliği körükleyen ve sürükleyen bir vasıta olarak kullanıldığı net olarak görülür.
Bu yanlışlara itiraz ediyor ve gerçekleri dile getirdiği için “moda editörü Charty Durrant”ı tebrik ediyoruz. Bu ‘moda’ gün gelir, teşvik edenlerin başına da belâ olur, bilinsin...

SANDALYEDE NAMAZ MODASI!

(Hasan Karakaya-18.8.11)

Mazeret mi, uluslararası bir proje mi?Önceki günkü Habertürk’te, Gülin Yıldırımkaya’nın “moda” ile ilgili bir haberi vardı... “Moda, bütün kötülüklerin anası mı?” başlıklı haberin sunumunda deniliyordu ki;

“Vogue dergisi ve Sunday Times gazetesinin eski moda editörü Charty Durrant, moda endüstrisini yerden yere vurdu.

Çocuk işçiler, kötü çalışma koşulları, küresel açgözlülük kültürü, aşırı tüketim, çarpık imajlar, yeme bozuklukları, çevre kirliliği, su kıtlıkları, ruhsal ve fiziksel zarar, hatta pornografi, boşanma ve gençlerin intiharları...

Ünlü moda dergisi Vogue’un İngiliz edisyonunun ve prestijli Sunday Times gazetesinin eski moda editörü Charty Durrant’a göre, tüm bunların sorumlusu moda endüstrisi!..

20 yıldır çalıştığı moda endüstrisini terk eden Durrant, ‘Trendlerin Tiranlığı’ başlıklı makalesinde modern dünyada var olan sorunların büyük bir bölümünün kökeninin modada yattığını, moda tarafından şiddetlendirildiğini anlattı.

Durrant, modern sorunları ele alarak, modanın onları nasıl daha kötü hale getirdiğini açıkladı.

Durrant’a göre modanın çevreye zehirli etkisi tekstil endüstrisinin yoğunlaştığı Hindistan, Çin, Brezilya ve Afrika’da açıkça görülüyor. Çevreyi kirleten böcek ilaçlarının ana sorumlularından biri moda, çünkü bunlar ucuz pamuk üretmek için kullanılıyor. Su kıtlığında da modanın parmağı var. Yalnızca bir kot pantolon üretmek için gerekli olan pamuğun yetiştirilmesinde 800 litre su harcanıyor. Düşük maliyet-yüksek fiyata odaklanan moda, Çin gibi ülkelerdeki kötü çalışma koşullarını ve çocuk işçilerin çalıştırılmasını tetikliyor.

(...)

Artık rahatlık ve kendine özgü bir stil oluşturmak geri planda kaldı. Sürekli değişen trend çılgınlığı derinleştikçe, moda kendini ifade etme biçimi olmaktan çıktı, kendini ve diğerlerini yargılama haline geldi.

Durant boşanma, pornografi ve gençlerin intihar etmesinden de modayı sorumlu kılıyor. Buna göre, kişisel imajımız çarpıklaştıkça toplumsal ruh halinin de bozulması kaçınılmaz oldu. 30 yıl önce boşanma, pornografi, genç yaşta cinsellik, uyuşturucu bağımlılığı ve gençlerin intiharı nadir olarak görülüyordu. Şimdi ise birer norm haline geldi.”

FAŞİZM EŞİTTİR MODA!

“Tartışma”ya katılan modacı Cemil İpekçi ise, “daha sivri” bir lâf ediyor ve diyordu ki; “Faşizm ne yapıyorsa, moda da onu yapıyor!”

Cemil İpekçi’ye göre;

Moda; insanlara daha “çocuk” yaştan itibaren, yani daha “kişilik”lerini bulmadan “kişilik” biçiyor!..

Bir de örnek veriyor:

“Bir kız çocuk, doğal bir yaşam sürse, belki hayatı boyunca saçını boyamayacakken, 11-12 yaşlarında, dış etkenlerden dolayı saçını boyama ihtiyacı duyuyor!

....

Bence, moda için en güzel kavram faşizm!.. Dünyanın en büyük faşist olgusu modadır!..

Eğer insanlar buna dur demezlerse, moda, insanları mahvetmeye devam edecektir... Bence insanlar, artık çok daha sade giyinebilirler ve hiçbir şey de kaybetmezler.

İnsanların, artık giysi kılıfından çıkıp, insan kılıfına girmeleri lâzım!”

Sevdim bu tabirleri...

Charty Durrant’ın “Trendlerin tiranlığı” ve Cemil İpekçi’nin “Faşizm eşittir moda”

ifadeleri, gerçekten güzel “teşhis”ler, gerçekten güzel “tesbit”ler!..

MAZERET MODA OLURSA!

Ama benim, bu “görüş”leri aktardım diye, kalkıp da “moda” üzerine bir yazı yazacağımı düşünmeyin!..

“Moda”nın bir “tiranlık”, bir “faşist dayatma” olduğunu “bilenlerin ağzından” aktardım ki; “moda”nın ne “tehlikeli bir salgın” olduğu iyice anlaşılsın!..

Malûm, günümüzde, bazen “zaruret hâlleri”nde yapılan bir şey, bir de bakmışsınız, “moda” haline geliveriyor.

Meselâ, şu “sandalyede” veya “taburede namaz” olayı...

Malûm, ilk başlarda, “rükû”ya veya “secde”ye eğilemeyecek derecede “özürlü” olan insanların, “cami”ye getirdikleri “sandalye” veya “tabure”ler üzerine oturarak kıldıkları namazlara, “mazeret”lerinden dolayı “müsamaha” gösterilmiş ve “Ne yapalım?.. İslâm, kolaylık dinidir... Adam camiye kadar gelmişse, bırakalım da sandalyede veya taburede kılsın namazını!.. Ne yani, adam dizlerini bükemiyorsa, sandalyede olsun, kılmasın mı namazını?” denilerek “anlayış” gösterilmişti!..

Ne yalan söyleyeyim;

İlk başlarda, ben de “anlayışla” karşılıyordum bu durumu... Ama baktım; bu iş bir “salgın” halini almaya, bir “moda”ya dönüşmeye başladı...

O kadar ki;

“Cami”lerin arka tarafında, sanki “ayrı bir cemaat” oluşmaya başladı!..

Olayın; “Dinen bir sakıncası var mı, yok mu” konusunu tartışmak, benim işim değil!.. Ama ben, çok çok iyi biliyorum ki; “diz kapağı”nda “kırık” olduğu için “dizlerini bükemeyen” ve dolayısıyla namazını “sandalye”ye oturarak kılmasında bir mahzur olmayan nice insan; normal “saf”a geçiyor, “imam”la birlikte “tekbir”ini alıyor, “rükû”ya gidiyor, “secde”ye varacağı sırada, “bükemediği ayakları”nı uzatıp, öyle secde ediyor!..

Sonra da, “oturarak” kılıyor namazını!.. Yani, ayağa kalkmıyor ama “sandalye” veya “tabure”de de oturmuyor!..

En azından;

“Saf”ta duruyor.

Yani, böyle de kılıyorlar namazlarını...

Demek oluyor ki;

“Özürlü” de olsa, “sandalye” ve “tabure” olmadan da kılınabiliyor namaz!.. Hem, unutulmasın ki; insan “yatalak” bile olsa, onun “işaretle kıldığı namaz” bile makbuldür

Allah katında!..

O halde;

Caminin arka tarafında; “sandalye” ve “tabure” üzerine oturup da, “ayrı bir cemaat” görüntüsü vermeye hiç de gerek yok!..

Bu iş, biraz da; “kolaycılığa kaçmak” gibi geliyor bana!..

DİYANET’İN FETVASI!

Diyanet de aynı görüşte... Herhalde hatırlarsınız; 2010 yılının Aralık ayı ortalarında, Din İşleri Yüksek Kurulu tarafından yapılan açıklamada, özetle şöyle deniliyordu:

“Namazını tabure, sandalye ve benzeri şeyler üzerinde kılan müminin ileri sürdüğü mazeretler, kendisini vicdanen rahatlatacak boyutta olmalıdır. Namazı asli şekline uygun olarak kılmaya engel olmayacak hafif bedeni rahatsızlıklar meşru mazeret olarak görülmemelidir.

Öte yandan dini açıdan zorunlu ve meşru bir sebep bulunmadıkça camilerde sandalyede namaz kılmak, göze hoş gelmeyen bir görüntü ortaya çıkarmakta ve cemaat arasında tartışmalara sebep olmaktadır.

Özellikle üzerinde namaz kılmak amacıyla camilerde sıralar halinde sabit oturakların yapılması, cami doku ve kültürüyle bağdaşmamaktadır. Bu sebeple hastalık ve özürlülük gibi bir rahatsızlığı bulunan kimsenin zorunlu olmadıkça namazlarını sandalyede değil, yere oturarak kılmaları uygundur.”

Bizden not: Diyanet denen yer ne şiş ne kebap havasıyla lastikli zırvalamış. Vicdanen rahatlatacak boyutda olursa kıçını tabureye daya diyor adamlar! DİB din işine karışamaz.Fıkıh ya ayakda kıl ya oturarak diyor... İkisine de gücün yetmezse yatarak...

Diyanet’in de dikkat çektiği gibi;

Camilerde, sıralar halinde “sabit oturaklar”ın yapılması, “caminin doku ve kültürü” ile bağdaşmamaktadır!..

Çünkü bu görüntü;

Camileri “cami” olmaktan çıkarıp, “kilise görüntüsü” vermektedir!..

CAMİDE “LOCA” CEMAATİ!

Şahsen ben; biraz önce de dediğim gibi; bu tür namaz kılanlara ilk başlarda “anlayış” göstermiş ve “meşru mazeretleri”nden dolayı bugüne kadar eleştirel bir yazı yazmamıştım!..

Ama, görüyorum ki;

Bu, bir “moda” gibi “salgın” halini almaya başladı... En ufak rahatsızlığı olanlar bile camilere “tabure” ve “sandalye” ile gelmeye, “mazeret”ini, “konfor”a dönüştürmeye başladı!..

Bu moda, öyle bir “salgın” halini aldı ki; “yeni yapılan camiler”e, artık “konforlu koltuklar” monte edilmeye başlandı!..

Hani, eskiden, “yazlık sinema”larda; “normal seyirciler” için “sandalye”ler, “parası bol” seyirciler için ise “loca”lar olurdu ya; şimdi, “cami”lerde de, adeta “loca”lar oluşmaya başladı!..

İşte bunun son örneklerinden biri:

Ankara’da Bilkent Üniversitesi’nde, YÖK eski başkanlarından Prof. Dr. İhsan Doğramacı tarafından, babası Ali Sami Paşa adına Mimar Erkut Şahinbaş’a yaptırılan Doğramacızâde Ali Paşa Camii, Türkiye’nin ilk “teknolojik” camii olarak tanımlandı ve bol bol övgü aldı!..

Hatta, dönemin Diyanet İşleri Başkanı Prof. Ali Bardakoğlu, öve öve bitiremediği bu cami için; “21. yüzyılda yeni yeni mimari tarzlara ihtiyaç var” deyip, eklemişti: “Bu caminin mimarisine uygun din hizmeti vermeyi arzu ederiz!”

“Övgüye mazhar olan bu cami”nin en büyük özelliği neydi, biliyor musunuz?..

Caminin arka tarafında, “özel koltuklu bölüm” bulunması!..

Evet, evet; o camiye, fotoğrafta da görüldüğü gibi; resmen ve alenen “özel koltuklu bölüm” inşa edilmişti!..

Öyle “geniş bir koltuk” ki; aralarında, “kol” koymak için “özel yerler” bile vardı!..

Bu “manzara”yı gördükten sonra; insan şu soruyu sormadan edemiyor;

“Be adam, sen oraya namaz kılmaya mı geliyorsun, koltukta keyif çatmaya mı?”

Oldu olacak, bir de “televizyon” koyun karşısına da, “dizi film” seyretsin!.. Haa, “fındık-fıstık ve çay-kahve servisi” yapmayı da ihmal etmeyin!.. Be adam; sen camiye mi geldin, cafede kafa dinlemeye mi?..

BU, BİR CHP PROJESİYDİ!

Dedim ya;

“Mazeret”le başlayan olay, “tabure” ve “sandalye” derken “koltuk”lara kadar uzandı ve bir “moda” halini almaya başladı...

Moda ise;

“Tiranlık”tır, “Faşistlik”tir!..

Zira, ben bu işte “sinsî emeller” olduğunu düşünmeye başladım!..

....................................................

Malûm, Atatürk’ün de katıldığı “Meclis oturumları”nda, bazı CHP’liler; “Türklerin Müslümanlıktan çıkıp, Hıristiyanlığı kabul etmesini, camilerin de kiliselerde olduğu gibi sıralarla doldurulmasını” teklif etmişler, ancak merhum Kâzım Karabekir’in şiddetli muhalefeti üzerine bundan vazgeçmek zorunda kalmışlardı!..

Merhum Ahmet Kabaklı’nın; “Temellerin Duruşması” adlı eserinde, “Meclis zabıtları”ndan da aktarmalar yaparak geniş şekilde anlattığı bu olay, şimdi daha çok düşündürtüyor insanı!..

Acaba; “Türk bayrağı”ndaki “Hilâl”in yerine “Haç” konulması, “cami”lerin, tıpkı “kilise”ler gibi “sıra”larla donatılması fikri, “CHP’lilerin düşüncesi” miydi, yoksa “uluslararası bir proje”nin bu millete “dayatılması” mı?..

HEDEF, SENTETİK BİR DİN!

Çünkü efendim;

Son günlerde “küresel sermaye”yi elinde bulunduran “Zionist”lerin, dikkat edin, “Siyonist”lerin değil, “Zionist”lerin; “sentetik bir din” oluşturma çabalarından bahsediliyor!..

Bu “Zionist imalatı sentetik din”de; ne “Müslümanlık” olacak, ne de “Hıristiyanlık” ve “Musevilik!”

Adı üstünde “yapay” bir din!..

Yani, bütün dinler, “mikser”le karıştırılır gibi karıştırılacak, “yumurta” çırpar gibi çırpılacak ve ortaya; “yeni bir din” çıkarılacak!..

Sizin anlayacağınız;

“Synthetic Religion” oluşturulacak ve bu din, dünyaya dayatılacak!..

ABD’deki “İllüminati Çetesi” tarafından organize edilen ve “Fuangelistler” tarafından da “inşa” çalışması yürütülen bu “yeni din”de; “dini değerler” kaldırılacak, yerine “finansal dayatmalar” konulacak!..

İlk duyduğumda; tartışma gündemindeki bu olay, bana bir “komplo teorisi” gibi gelmişti ama ne zaman ki; imamların “hutbe”lerde okuduğu; “Allah indinde tek din İslâm’dır” ayetinin, birkaç yıl önce “hutbelerde okunmaması”nın istendiğini duydum, işte o zaman; “Zionistler düğmeye mi bastı” diye düşünmeye başladım!..

Sözün özü, a dostlar;

Bu mevzu, hayli “derin” bir mevzu ve “uluslararası bir proje!”

Siz, siz olun;

“Din”inizin kıymetini bilin ve bu “sinsi proje”lere direnmek için; işe, “cami”leri “sandalye tarlası”ndan ve “lüks koltuk”lardan kurtarmakla başlayın!..

Tabiî, “İslâm”a inanıyorsanız!..

Ve de; “İslâmi bir endişe”niz varsa!..

“İçi boş bir dindarlık” istiyor, “Kilise gibi cami, Hıristiyanlık gibi Müslümanlık”

arzuluyorsanız, o başka!..

Eğer, “sentetik din”e eyvallah diyorsanız; “Allah’a secde” etmeyi bırakıp, “Tiranlara secde” etmeye hazırlanabilirsiniz!..

Çünkü, bu yeni moda;

Çok yakında kapınızı çalacak!..

BİZDEN: Buradan aşağısında politika kokuyor. Ramazandan sonra vuracakmış Receb Bey, o zaman neden 18 Ağustosda sortiler Ramazanın 18'inde başladı? Madem başlayacakdı neden bunca genç öldükden sonra başlatdın da daha evvel başlatmadın? Hükumet-i cümhûriyyeleri işte! İktidarsız, buruk, ödlek, mütehayyir, müzebzeb, mütereddid... Falan filan, ne beklenir... Ortalık toz duman! Hasan Bey de Bu hükumete avukatlık peşinde!

Hadi, şimdi konuş Kemal Bey!Hadi şimdi konuş Bay Kemal Kılıçdaroğlu... Hadi şimdi konuşun BDP’liler... Ağzınıza bir mikrofon dayandığında, “ekran şehveti”ne kapılıp, ehh biraz da “medyanın gazı”na gelip, hemen patlatıyorsunuz demeci:

“Başbakan savaşın dilini değil, barışın dilini kullanmalıdır!”

Niye patlatmışlardı bu “barışçıl”(!) demeçleri?.. Çünkü efendim; Başbakan Tayyip Erdoğan, 14 Ağustos günü yaptığı konuşmada; “Bıçak kemiğe dayandı” demiş ve eklemişti;

“Ramazan’da sonra PKK’ya da, PKK destekçilerine de bunun hesabı sorulacak... Bayrama kadar sabrediyoruz!”

İşte bu söz üzerine, Bay Kılıçdaroğlu ve BDP’liler, Başbakan’ı “savaş dili” kullanmakla itham etmiş ve onu “barış dili” kullanmaya davet etmişlerdi!..

Merak ediyorum, bugün de “barış dili”nden bahsedebilirler mi?..

Ya da hangi yüzle?..

Şu hâle bakın; CHP ve BDP’nin “barış dili” dediği günlerde, PKK’lı hainler, dün de Hakkari’de 11’i asker, 1’i korucu 12 insanımızı katletti... PKK’nın gözlerini kan bürümüş ve hemen her gün kan dökerken; Başbakan, “barış dili” kullanacak öyle mi?..

Hadi Bay Kılıçdaroğlu, hadi BDP’liler; bir daha telâffuz edin şu “barış dili”ni!.. Ne o, niye gıkınız çıkmıyor?..

Yoksa, diliniz bir yerlerinize mi kaçtı?!?

Bundan sonra “barış” yok, “tepeleme” var...

PKK’lı hayvanlar “barış”tan ne anlar?.. PKK kim, barış kim?..

DİYANET BÖYLE İKEN TÜRKİYE LAİK DEĞİLDİR.

(Cemal Nar-17.8.11)

Diyanet İşleri Başkanlığına vazifesine ve şanına yakışır bir konum vermeyen bu sistemi kınamış, ona karşı ikiyüzlülüğünü ortaya koyarak ayıplamış ve sormuştuk: Diyanet dinî bir kurum mudur, yoksa idarî bir kurum mu?

Arkasından gelecek soru da hazırdır tabi: “Laik devlette diyanet olur mu?”

Bu sistem halka cevap vermeye gerek bile duymaz. Baştan bir söz söylemiştir, onunla yetinilmesini ister: “Diyanet ‘dinî’ bir kurum değil, ‘idari’ bir kurumdur. Onun için devlet bünyesinde olması laikliğe aykırı değildir.”

Pişkinliğe bak!

Cevap mı şimdi bu?

Kargalar bile güler buna!

Zaten laikliği alırken halka mı sordular ki?

İçten, yani sistem içinden, Diyanet Kurumundan kimin haddine düşmüş onu sorup sorgulamak?

Ama dıştan çok sıkıştırırlarsa onlara da bir cevapları vardır: “Bizim bize özgü şartlarımız vardır. Anlayın bizi!”

“Peki, nedir şu size özel şartlar?”

Cevap nettir: “ İslam.”

Yani?

“İslam Hristiyanlık gibi henüz reform geçirmemiştir. Dünyanın işlerine de, idaresine de karışır. Laikliği asla kabul etmez. Onun için İslam’da reform yapana kadar bu böyle devam edecektir.”

Döndük mü şimdi tekrar başa?!

Yani din ve vicdan özgürlüğüne?

En temel insan haklarına?

Dön baba dönelim!

Bakın bakalım seksen senede kaç arpa boyu yol gitmişiz!

Bütün bunlar göz önüne alındığında, Diyanet mensuplarının başı olan Başkandan tutun da, müftü, vaiz, imam ve müezzinlere kadar hepsinin devlet memuru oluşu, üzerinde derin derin düşünülecek ve ibret alınacak bir durumdur.

Hatta Diyanete eleman yetiştiren İmam Hatip Liseleri ve İlahiyat Fakültelerinin öğretim görevlilerinin devlet memuru oluşu, yine üzerinde derin derin düşünülecek ve ibret alınacak bir durumdur.

Diyanet ve devlet memurluğu…

Hem de nasıl bir devletin memurluğu?

Açıkça söyleyelim, kısmen de olsa, İslam kanunlarının devlet yönetimine müdahalesini şiddetle yasaklayan, İslam Hukuku olan şeriatla ve şeriatçılarla mücadeleyi en büyük amaç edinen, hatta şeriatı ülke için birinci tehdit kabul ederek öncelikle mücadele edilecek en büyük tehlike gören bir devletin memurluğu…

Elbette üzerinde derin derin düşünülecek ve ibret alınacak bir durumdur bu mevzu...

Çünkü bunların aldığı eğitimin bir adı İslam ise, diğer adı da şeriattır.

Çünkü bunlara göre “şeriat İslam’dır.”

Bu ise – niye ise- devlet nazarında suçtur.

Böylece hepsi de “potansiyel suçlu”durlar devlet nazarında…

Ayıkla pirincin taşını!

Herkes ayıbın üstünü örterek, kiri halının altına süpürerek idare ediyor. Devlet İslam yerine “şeriat ve irtica” kelimesini kullanarak vuruyor. Diyanet ve dindarlar da İslam diyor ama asla “şeriat” kelimesini kullanmıyor. Vaziyet idare edilmiş oluyor böylece. Birisi kalkar da “Şeriat İslam’dır” derse, herkes ona “oyun bozan” muamelesi yaparak dışlıyor.

Bilmem ki söylemeye gerek var mıdır; bu memurlar, idare içinde sıradan bir kurumun sıradan memurlarıdır ve her memur gibi amirlerine karşı yasal sorumlulukları vardır.

GENELEVLERDE VESİKALI FAHİŞE ÇALIŞTIRMAK DÜZENİN ÇOK BÜYÜK AYIBIDIR

(Şevket Eygi-17.8.11)
Bugünkü düzenin/sistemin büyük ayıplarından biri, üzerinde TC başlığı bulunan "vesikalarla" birtakım kadınlara resmen fahişelik yapma izni vermesi, genelev adı verilen günah evlerindeki yasal fuhşu tanzim etmesi, koruması, bundan KDV ve gelir vergisi alması, bu günah evlerinin kapısında polis bekletmesidir.
Vesikalı fahişelik bir tür köleliktir.
Hiçbir medenî sistem/düzen böyle bir köleliğe razı olmaz, bunu yasallaştırmaz.
İslam dini böyle bir şeye izin vermez.
Gerçek İslam devletinde böyle bir kurum olmaz.
Yakın tarihimizde çok zengin Türkiye vatandaşı bir Madam vardı, genelevler imparatoriçesi idi.
Bu kadına, devlet büyüklerinin de bulunduğu resmî törenlerle vergi rekordmenliği ödülleri verilmiştir.
Bu kadının Atatürk akrostişli bir de şiiri vardır.
Ülkenin en lüks Rolls Royce otomobili bu kadının idi.
İslam dini kadının bu kadar alçaltılmasına, bu kadar köleleştirilmesine cevaz vermez, rıza göstermez.
Aykırı fikir ve görüşleriyle tanınmış bir ilahiyatçı, bugünkü ahlaksızlık, fuhuş ve rezillik tufanına karşı genelevler açılarak bunlar önlenebilir ve azaltılabilir mealinde bir çare ve çözüm bulmuş. Bu çare ve çözüm bâtıldır.
Sultan Abdülhamid'in tahttan indirilişinden sonra Jön Türklerin Medine-i Münevverenin dış mahallelelerinden birinde gizli bir günah evi açtırdıklarını duymuştum.
Yine Osmanlı zamanını hatırlayan bazı ihtiyarlar, İttihadçıların Medine'ye borulu gramofon getirdiklerini, bu habis aletlerin çirkin gürültüsünün Harem-i Şerifin içine kadar sızdığını söylemişlerdi.
Devletimiz uluslar arası kadın haklarıyla ilgili sözleşmelere imza koymuş ve kadınları fahişe olarak çalıştırmayacağı konusunda taahhütte bulunmuştur.
Bugünkü resmî vesikalı, KDV'li, gelir vergili, polis korumalı fuhuş:
Evrensel insan haklarına ve haysiyetlerine aykırıdır.
Kadın haklarına aykırıdır.
İslam'a aykırıdır.
Ahlaka aykırıdır.
Bilgeliğe aykırıdır.
Laiklik laiklik deyip duruyorlar. Böyle bir şey laikliğe uygun mudur değil midir, bu sorunun cevabını bizzat laikler versin!
"Ahlaksızlığı ve fuhşu önlemek veya azaltmak için genelevler açılabilir" diyenleri protesto ediyorum.
Böyle giderse ülkemizin büyük bir kısmı açık bir geneleve dönecektir.
Zinayı suç olmaktan çıkarttılar...
Turizm patlasın diye her kötülüğe göz yumanlar var.
Kadın haklarından bahs edip duran çağdaşlar, Kemalistler, ateistler, laikler bugünkü resmî ve yasal vesikalı, KDV'li, korumalı fuhşu kötülemezse onları iki yüzlü, yalancı, sahtekar ilan ediyorum.
İnsanın olduğu yerde günah olur ama günahlar hiçbir zaman yasallaştırılmaz, meşru hale getirilmez, yapılması için vesika verilmez., ondan KDV alınmaz.
*(İkinci yazı)

Bu Gemi Nereye Gidiyor?

Jön Türklerin baskısıyla Sultan Abdülhamid anayasayı yürürlüğe koyunca Selanik ve İstanbul bir anda tımarhaneye dönmüştü. Yaşasın hürriyet, yaşasın meşrutiyet, yaşasın müsavat ve uhuvvet sesleri göklere yükseliyordu. Bir kısım insanlar delirmiş gibiydi. Herkes bir altın çağ başladığına inanıyordu. Pıtrak gibi yeni gazeteler dergiler yayınlanıyor, sansürsüz deli dolu yazılar kaleme alınıyor, nutuklar atılıyor, konferanslar veriliyordu.
1911'de İtalya Trablusgarp vilayetimize saldırdı.
1912'de, bizim meşrutiyet sarhoşluğumuzdan ve Jön Türklerin gaflet ve hıyanetinden yararlanan Balkan devletleri saldırdı, Rumeliyi kaybettik.
1914'te devlet birinci dünya savaşına sokuldu.
1918'de teslim olduk.
1922'de son Padişah ülkeyi terk etmek zorunda kaldı, Osmanlı devleti battı...
1908'den sonra İstanbul haberle, dedikodu ile iddia, isnat, yalan dolan, entrika ile kaynıyordu.
Kâmil paşa... Said Paşa... Ferit Paşa...
Ayan azası Filan Paşa... Vüzeradan Falan Paşa... Sabık Bahriye nazırı Feşmekan Paşa...
Matbuatta (basında) dehşetli polemikler yapılıyordu... İstanbul'da üç gazeteci öldürülmüştü...
Enver Paşa, Cemal Paşa, Talat Paşa...
Yaver-i Hazret-i Şehriyarî M. Kemal Paşa...
Siyaset dedikoduları içinde Fısıltı gazetesinde o günün magazin haberlerine de yer veriliyordu: Yâver M. Kemal Paşa kerime-i Hazret-i Padişahî Sabiha Sultan'a tâlib olmuş ama Sultan ona varmamış.
Müslümanlar, Rumlar, Ermeniler, Yahudiler, Frenkler...
Günde yirmi dört saat yoğun dedikodu ve kulis...
Paşalar, vezirler, sefirler, Darülfünun müderrisleri, ayan azaları, mebuslar, ulema, kıssisler...
Heccavlar, karikatüristler.
Sayılamayacak kadar çok türedi, yeni yetme, kokuşma zengini.
Birinci dünya savaşında bulgur ve vagon spekülasyonlarıyla zenginleşenler. Kara ve kirli servetler.
Otuz bir Mart hadisesinden sonra Yıldız Sarayı'nın yağma edilmesi. Yağmaya iştirak eden paşaların listesi 1919'da yayınlanmış bir İkdam nüshasında ilan edilmiştir. Kıymetli bir pandantifi hangi paşa almış?
Sultan Abdülhamid zamanında tam 33 yıl topluma püskürtülemeyen bütün irinler, muzahrafat, pislik, kazurat seller, tufanlar gibi akmıştı.
Kazım Paşa... Salih paşa... Münir Paşa... Şu Paşa, bu Paşa, o Paşa... Paşa vü temaşa...
Birinci dünya savaşı kaybedilince üç ünlü paşamız Alman denizaltılarına binerek yurt dışına kaçmışlardı.
Devlet batmıştı.
Halk kırılmıştı.
Ülke harap olmuştu. Yunan İzmir'e çıkmıştı.
Aradan bir asır geçti. Dedikodular bitmedi. Paşaların yerini generaller aldı.
Gazetecilerin adları değişti.
Konular değişti ama dedikodular yoğun mu yoğun.
Hırsızlık, hortumlama, kokuşma yine hükümferma.
Belki eskisinden daha fazla.
Eskiden Rumeli teröristleri, Sandanskiler vardı. Şimdi Rumeli elimizde değil, doğru ve güneydoğu bölgesinde terör kasırgaları esiyor.
Şu sözde sofu Müslümana bakınız: İlmihalini bilmez, Haliç'teki Simon balıklarının kaç yüzgeci olduğunu bilir.
Karı iki saat uğraşmış nefis dolmalar sarmış. Ocağa koymuş, tv başına koşmuş, dedikoduları içer gibi dinlerken yemeği ocakta unutmuş, yanmış!
General Atılgan tutuklandı... General Saldıray sorguya çekildi...
Kamer Genç kükredi... Şu sayın esti gürledi... Bu sayın ateş püskürdü...
Tencere dibin kara!... Senin dibin benimkinden daha kara... Hah hah hah, kapkara mapkara...
Alçaklar hamiyetsizler...
Gericiler ilericiler...
İrtica tehlikesi var, otobüse kısacık şortla binip bacaklarını uzatan genç kız rahatsız edildi.
Generaller, gazeteciler, bürokratlar, milletvekilleri, politikacılar, iktidar, muhalefet...
Bir kör döğüşüdür gidiyor.
Hanefi Avcı... Haliç'te Simon balıkları... Bu balıklar pullu mu pulsuz mu? Al mı mor mu?
Hah hah hah...
1908 Meşrutiyetinden sonra gemi skandallar, fesatlar, yoğun dedikodular, çekişmeler, tepişmeler, siyasî kavgalar içinde 1918'da karaya vurmuş, dağılmıştı.
Yeni gemi şimdi yoğun dedikodular, polemikler, çekişmeler, tepişmeler, itiş kakış, karşılıkla söz düelloları, ağır ithamlar, yalanlar dolanlar, ağır suçlamalar, sen ben kavgaları, tencere dibin kara, hainler, hamiyetsizler, verip veriştirmeler içinde bir yere doğru bata çıka ilerliyor.
Bu gemi nereye gidiyor?
Selamet limanına mı, felaket kayalıklarına mı?